Fagna því að stúdentar hafi endur­heimt úti­há­tíðina sína

„Við erum bara ótrúlega spennt eftir vonbrigði síðustu ára, þegar þurfti að aflýsa hátíðinni hér um bil korter í. Það hefur alltaf verið skellt í lás á haustin,“ segir Rebekka Karlsdóttir, forseti Stúdentaráðs Háskóla Íslands, SHÍ.

Hún segir mikla eftirvæntingu fyrir hátíðinni, sem er tónlistar- og útihátíð sem fer fram í Vatnsmýri nú um helgina, ríkja meðal stúdenta.

„Ég er einmitt að horfa hérna á röðina af öllum að sækja miðana sína, og þegar ég horfi hérna yfir svæðið sé ég að það er allt að smella,“ segir Rebekka.

Fólk á þriðja ári sem aldrei hafi upplifað hátíðina

Rebekka segir það hafa verið nokkra áskorun að kynna hátíðina fyrir stúdentum, þar sem hún hefur ekki verið haldin síðan árið 2019. Þannig geti stúdentar sem nú eru á þriðja ári háskólanáms síns hafa farið í gegnum námið hingað til, án þess að kynnast hátíðinni, sem var fyrir faraldur orðinn árviss viðburður í félagslífi stúdenta.

„Þetta er fyrsta Októberfest-hátíðin þeirra. Það var ákveðin áskorun að útskýra fyrir fólki að þetta væri útihátíð en ekki ball,“ segir hún.

Fjöldi tónlistarfólks mun stíga á stokk þau þrjú kvöld sem hátíðin fer fram. Þegar þetta er skrifað hafa 38 mismunandi atriði verið staðfest á hátíðinni.

„Í gegnum tíðina hafa verið að bætast við atriði fram á síðustu stundu,“ segir Rebekka, sem gefur þó ekkert upp um hvort leynigestir muni heiðra gesti með framkomu sinni.

„Það myndi koma mér á óvart líka, þannig að ég get ekki lofað neinu.“

Búist er við að um þrjú þúsund manns muni leggja leið sína í Vatnsmýrina sem stendur, en ekki er orðið uppselt á hátíðina. Um er að ræða svipaðan fjölda og sótt hefur síðustu hátíðir, en Rebekka bendir á að tónleikasvæðið hafi verið stækkað frá fyrri árum.

Vonast eftir sátt og samlyndi við nágranna

Árið 2018 fjallaði Vísir um óánægju einhverra íbúa Vesturbæjarins með hátíðina, þá einkum og sér í lagi í tengslum við þann hávaða sem henni fylgdi.

Þá voru málavextir þeir að leyfi fékkst fyrir hátíðinni til klukkan eitt aðfaranótt föstudags, og til klukkan þrjú aðfaranætur laugar- og sunnudags. Breyting hefur orðið á þessu og hátíðin stendur til miðnættis öll kvöldin.

„Vonandi verður það bara til þess að verði meiri sátt við nágranna. Það hafa ekki verið miklar kvartanir en það er alltaf einn og einn. En við höfum verið að ganga í hús og kynna hátíðina fyrir nágrönnum, birta færslur í hverfishópum á Facebook og við vonum að nágrannar geti frekar notið tónlistarinnar með okkur, ef eitthvað er,“ segir Rebekka.

Þó hátíðin teygi sig ekki jafn langt inn í nóttina og fyrri ár ætti það ekki að koma að sök, að sögn Rebekku.

„Af því að við erum að klára fyrr þá er dagskráin mjög þétt. Þetta er algjör toppdagskrá og ekki slegið af neinu þó við klárum fyrr. Við byrjum fyrr og keyrum dagskrána fyrr,“ segir Rebekka.

Það er nokkuð sem margir sem stundað hafa skemmtanalífið á tímum Covid-takmarkana ættu raunar að þekkja vel. Að byrja fyrr, og hætta fyrr, og mörgum þykir hafa gefið góða raun. Því er ekki um neina byltingu að ræða í þessum efnum.

Þá er veðurspáin nokkuð sem ætti að gleðja skipuleggjendur og gesti hátíðarinnar, en hún hefur oft verið verri fyrir suðvesturhornið en um helgina. Til að mynda nokkrum sinnum í sumar.

Félagslega þáttinn megi ekki vanmeta

Rebekka segir sérstaklega mikið fagnaðarefni að geta loks haldið hátíðina eftir faraldurinn, í ljósi þess hve mikil og neikvæð áhrif hann hafði á félagslíf stúdenta.

„Það var gerð tengslakönnun fyrir nokkrum árum, fyrir Covid, til þess að athuga hversu mörgum fólk kynntist þegar það kom í háskólann. Hún var gerð aftur út af Covid, og það var sláandi að sjá hvað fólk kynntist miklu færra fólki. Covid sýndi okkur hvað félagslífið er stór hluti af því að vera stúdent,“ segir Rebekka.

Hún bendir á að þegar samkomubann og fjarlægðartakmarkanir réðu lögum og lofum í samfélaginu hafi námið haldið áfram, en félagslegi þátturinn eðlilega þurft að víkja.

„Manni leið ekki eins og maður væri í háskóla. Stór hluti af því er að koma á svæðið, hitta bekkjarfélaga sína sem síðar verða kollegar manns. Þetta er stór hluti af þessu og kenndi okkur að við megum ekki vanmeta mikilvægi þess. Þannig að við verðum að halda viðburði eins og Októberfest og halda í lífið á háskólasvæðinu, halda uppi nemendafélögunum. Þannig höldum við háskólanum blómlegum,“ segir Rebekka.