„Ef þú ert með vandaðan tón­listar­smekk verður kynja­hlut­fallið jafnt“

„Það er bara þannig að þegar þú hefur almennilegan tónlistarsmekk og menningarlæsi og ætlar að bóka almennilega dagskrá með kannski 30 til 40 atriðum þá endarðu með fjölbreytta dagskrá ef þú ferð inn í það með því hugarfari,“ segir Ásgeir Guðmundsson, einn skipuleggjenda Innipúkans, í samtali við Vísi.

Hann segir þá forsvarsmenn Innipúkans alltaf hafa verið gagnrýna á útihátíðir almennt og þann kúltúr sem fengið hafi að grasserast á þeim.

„Kannski hefur Þjóðhátíð verið leiðandi afl í því. Innipúkinn gefur lítið fyrir afsakanir sem hafa oft komið úr eyjunni til að útskýra hvers vegna eru svona fáar konur sem spila á hátíðinni, konur sem semja Þjóðhátíðarlagið eða stýra brekkusöngnum,“ segir Ásgeir.

Segir kominn tíma til að skipta öllu liðinu út

Kynjahlutfallið á útihátíðum, og þá sérstaklega Þjóðhátíð í Eyjum, hefur verið mikið til umræðu undanfarin ár og vakti tónlistarkonan Salka Sól Eyfeld athygli á því í byrjun sumars að frá því að Þjóðhátíðarlag var fyrst samið hafi aðeins ein kona samið og flutt lagið. Þá kölluðu margir eftir því, í kjölfar þess að tilkynnt var að Ingólfur Þórarinsson Veðurguð myndi ekki sjá um Brekkusönginn, að konu yrði falið það hlutverk.

„Við höfum alltaf hlegið að þeim útskýringum því að Innipúkinn hefur sýnt það að ef þú ætlar að gera vandaða tónleikadagskrá og ert með ágætis menningarlæsi og fylgist með því sem er að gerast í bransanum þá endarðu með dagskrá sem er fjölbreytt og þar sem öll kyn fá sitt pláss,“ segir Ásgeir.

Hann segir tíma til kominn að menningin á útihátíðum breytist.

„Ég held það sé bara kominn tími til að skipta öllu liðinu þarna út og fá inn fólk sem hefur betra menningarlæsi og betri smekk á tónlist. Maður verður að vera með sérstakt „agenda“ til að enda með dagskrá sem er alltaf bara stútfull af búningsherbergjakúltúr.“

„Svo er alltaf gripið í eitthvað aldamótalið“

Hann segir það löngu orðið tímabært að skipuleggjendur útihátíða almennt girði sig í brók og breyti formúlunni.

„Þegar þú ert alltaf með sömu formúluna færðu alltaf sömu niðurstöðurnar. Það er löngu orðið tímabært að ekki bara Þjóðhátíð, heldur útihátíðir almennt, fari að breyta formúlunni og þankaganginum þegar snýr að því að skipuleggja fjölbreytta tónleikadagskrá,“ segir Ásgeir.

„Það er samt sem áður eins og Þjóðhátíðarnefnd sé að vakna eftir langan svefn, kannski 10 árum of seint, ég átta mig ekki alveg á því. En þeir kasta sífellt á glæ kjörnum tækifærum til að breyta um kúltúr.“

Hann segist ekki velta þessum málum mikið fyrir sér en ár hvert, þegar útihátíðir eru um land allt, komi þessar hugsanir upp í hugann. Hann segir að fylgist menn með tónlistarsenunni þá sé ekki annað hægt en að hafa fjölbreytta dagskrá.

„Ég tala nú ekki um undanfarin ár þar sem, ef eitthvað er, konur hafa verið fyrirferðameiri en karlar. Og eru að koma og gera frábæra hluti, til dæmis í raftónlistarsenunni og jaðarsenum eru konur leiðandi afl að gera frábæra hluti,“ segir Ásgeir.

„Þá er alltaf gripið í þá afsökun að Þjóðhátíðarnefnd hugsi með sér hverjir eru góðir lagasmiðir á hverjum tíma, hverjir eru að slá í gegn og hverjir eru „körrent“ en svo er alltaf gripið í eitthvað aldamótalið, með fullri virðingu fyrir þeim og þeir eru frábærir tónlistarmenn, en þeirra sól er kannski farin að síga. Af hverju nýta þeir sé ekki tækifærið og hengja sig á rísandi sólu? Það þykir mér ótrúlega sérstakt.“