Neistaflug Guðmundur Engilbertsson skrifar 22. september 2023 15:00 Undanfarin ár hefur umræða um læsi verið átakamiðuð og enn eimir af harðri umfjöllun um lestrarkennslu í kjölfar þjóðarátaks um læsi haustið 2015 sem var hrint af stað með söng á vör. Stefin eru að ýmsu leyti sambærileg en hluti þátttakenda í þeirri umræðu hefur safnað liði, komið sér saman um tiltekna hugmyndafræði, þróað lestrarkennslu út frá henni og hrint af stað þróunarverkefni til tíu ára. Í kynningu á verkefninu segir að það byggi á „fremstu vísindum“ og oft er vísað til „færustu sérfræðinga heims“. Kynningin á verkefninu er ekki alltaf sérlega lýsandi en oft mjög boðandi. Sem áhugamaður um læsismenntun hef ég reynt að skoða hvaða kraftar eru að verki í þessari lestrarkennslufræði en aðallega gripið í tómt — aðeins eina yfirlýsta aðferð sem á að snúa læsi til betri vegar. Hún snýst um hljóðun bókstafa (phonics) og útfærslu sem nefnd er bókstafa-hljóðaaðferð. Þess má geta að í flestum ef ekki öllum lestrarkennsluaðferðum hérlendis er lögð rík áhersla á hljóðun bókstafa þrátt fyrir að forsvarsmaður nýju kennslufræðinnar hafi fullyrt að í a.m.k. 80 skólum á Íslandi sé það ekki gert. Til eru margar útfærslur á hljóðaaðferð og við höfum hreinlega ekki skýra mynd af hverjar þeirra eru helst notaðar hérlendis. Líkast til er oftast stuðst við samtengjandi hljóðaaðferð (synthetic phonics) sem er víða notuð og er þekkt rannsóknarviðfangsefni. Það er dæmigerð eindar- og atferlisnálgun, hljóð eru tengd við bókstafi, bókstafirnir hljóðaðir eða hljóðin stafsett í samstæður, orð og setningar. Þetta er gert með beinni kennslu þar til ákveðinni sjálfvirkni hefur verið náð og þau sem fara fyrir bókstafa-hljóðaaðferðinni tala um að börn „brjóti lestrarkóðann“ og verði svo „læs“ um leið og þau hafa náð tiltekinni umskráningarfærni. Þetta er afar þröng sýn á læsi — sem tæknilega lestrariðju. Hún fellur ekki að ríkjandi hugmyndum um læsi í víðum skilningi, hvorki hérlendis (svo vísað sé til aðalnámskrár) né erlendis (svo vísað sé til UNESCO og OECD (PISA)). Læsi er hugrænt ekki síður en tæknilegt ferli og lestur hefur að meginmarkmiði að taka lesefnið hugartökum og gera sér mat úr því. Tæknilega ferlið er því ekki markmið í sjálfu sér heldur leið að settu marki en tæknilega ferlið er þó vissulega mikilvæg færni. Þessi sýn á læsi hefur mjög tæknilega ásýnd. Áherslu á hugsmíðahyggju virðist jafnvel kennt um slakan árangur íslenskra ungmenna í PISA og taugavísindin (fremstu vísindin) eiga að koma okkur til bjargar. Það er eitt inntak pistils á Vísi.is um bættan árangur og líðan í skólastarfi – sem lítur í fljótu bragði út fyrir að vera áhugaverð umfjöllun þar til meinhornið er rekið í hugsmíðahyggjuna, háskólana sem mennta kennara, menntayfirvöld og KÍ. Umræðan um PISA er einmitt oft rót umræðna um læsi hérlendis. Í greiningu MMS á niðurstöðum PISA 2015 segir að slakur orðaforði og lesskilningur skýri dvínandi árangur íslenskra ungmenna og að leggja verði áherslu á leiðir til að efla orðaforða og lesskilnig nemenda. Íslenskar og erlendar rannsóknir sýna svo ekki verði um villst að áhrif orðaforða á lesskilning og nám eru mikil. Umræðan um læsi hefur þó gjarnan verið tengd tæknilegum þáttum lestrar á mörkum leik- og grunnskóla. Tæknilegt gangverk með hjálp örvaðra taugaboða kann vel með tíma og þjálfun að verða sjálfvirkt en hugræn úrvinnsla sem stuðlar að skilningi og merkingarsköpun verður aldrei í sama skilningi sjálfgefið eða sjálfvirkt ferli. Nemendur þurfa að nýta sér vald á tungumáli/um, ályktunarfærni, forþekkingu og margs konar tengingar og yfirfærslu til að gera sér mat úr lesefni sínu og hagnýta það á skapandi og greinandi hátt. Það er hugsmíði. Ég hef ekki enn séð stafkrók um kennslufræði sem stuðlar að slíkri merkingarsköpun í nýju kennslufræðinni — aðeins áherslu á hið tæknilega ferli. Ef ekki á að efla markvisst og kerfisbundið orðaforða og lesskilning nemenda á mið- og unglingastigi er kennslufræðin ekki aðeins á gulu heldur á rauðu ljósi svo ákveðin orðræða sé notuð. Ef það á eftir að þróa kennslufræðina í þá átt er verkefnið, sem læsisverkefni, á byrjunarreit og skynsamlegt að bíða frekari framþróunar þess áður en það verður breitt frekar út, með góðu eða illu. Í kynningu og umfjöllun um nýju kennslufræðina er vísað í þekkta sálfræðinga sem teljast að jafnaði ekki til læsis- eða lestrarfræðinga og ekki fæst séð að þeir reki sérlega beitt horn í síðu hugsmíðahyggjunnar. Kenningar þeirra eru tiltölulega almennar námskenningar og hægt að styðjast við þær hvort sem kennslufræðin heitir Kveikjum neistann, Byrjendalæsi, Vörður og vegvísar, Knattspyrna 101 eða eitthvað allt annað. Þegar kenningar þessara sálfræðinga eru eitt helsta leiðarljós nýju kennslufræðinnar – auk áherslu á annað sem ekki tengist beint lestri, t.d. hreyfingu og valgreinum) — gefur það til kynna að hugmyndafræðin á bak við hana tengist lestrarfræði aðeins að takmörkuðu leyti. Einfaldur veruleiki vélrænnar tækni, smættun á læsishugtakinu og áhersla á þjálfun stakra færniþátta í stað þess að samþætta þá skilar sér mögulega í árangri í þeim þáttum sem um ræðir en tryggir varla skapandi og greinandi útsjónarsemi við úrlausn PISA verkefna — mikilvæga hæfni handan við tæknilega ferlið. Í umfjöllun um árangur hérlendis í PISA hafa forsvarsmenn Kveikjum neistans sagt að ef við ætlum að snúa þróuninni við þurfum við að taka mið af fremstu vísindum og fullyrt að það geri Finnar. Rétt er að benda á að frá árinu 2000 til 2018 hefur árangur Finna í PISA dalað með samsvarandi hætti og hérlendis, um að meðaltali 26 stig fyrir greinarnar þrjár (textalæsi, náttúrulæsi og stærðfræðilæsi) meðan árangurinn hérlendis hefur dvínað um 23 stig að meðaltali. Það geta varla talist meðmæli með þeim fremstu vísindunum sem mælt er með! Fræðafólk í háskólum hérlendis á sviði lestrar hefur séð sig knúið til þess að leiðrétta ýmsar rangfærslur í umræðu um lestur. Því hefur verið mætt með því að segja fræðafólkið stunda blekkingar, kallað eftir að háskólarnir bregðist við, fræðafólkið snúi af villu síns vegar, rétti af kúrsinn og hleypi þeim að til að innleiða nýju kennslufræðina í kennaranám. Sókn í átök með ýmsum skrifum þar sem hnýtt er í hugmyndir og aðferðir sem þóknast ekki, veist er að fræðafólki, háskólunum, menntayfirvöldum, faglegu sjálfstæði skóla og jafnvel forystu KÍ er óskiljanleg og getur aðeins endað á einn veg. Áhugasamt og skynsamt fólk verður eðlilega fráhverft málafylgju sem slíkri, missir áhugann og skiptir um stöð. Hér er vissulega fast að orði kveðið en ekki að ástæðulausu. Ég ætla eftir sem áður að fylgjast vel með þróunarverkefninu. Það vekur áhuga minn á ýmsan hátt og snýst um margt annað en læsi sem ég staldra einkum við í þessum skrifum. Þeir sem annast starfið á vettvangi virðast gera það af lífi og sál og ástríðan fyrir starfinu og velferð barna fer ekki fram hjá neinum. Það fólk stendur ekki í átökum við aðra. Höfundur er kennari og áhugamaður um eflingu orðaforða og læsis á mið- og unglingastigi grunnskóla og í framhaldsskóla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla - og menntamál Börn og uppeldi Grunnskólar Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Langþreyttir kjósendur hafa tækifæri til breytinga Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann Skoðun Félag áhugamanna um löggæslu Agnes Ósk Marzellíusardóttir Skoðun Halldór 30.11.2024 Halldór Heiðarleiki er ófrávíkjanleg krafa Unnar Þór Sæmundsson Skoðun Er „woke-ismi“ genginn of langt? Tanja Mjöll Ísfjörð Magnúsdóttir Skoðun Vók er vont – frambjóðandi XL kærður til lögreglu Kári Allansson Skoðun Þarf Ábyrg framtíð 14,1% til að komast í kappræður Heimildarinnar? Jóhannes Loftsson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Skoðun Skoðun Snúum samfélagi af rangri leið Finnbjörn A. Hermansson skrifar Skoðun Heiðarleiki er ófrávíkjanleg krafa Unnar Þór Sæmundsson skrifar Skoðun Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Kjósum breytingar og jákvæðni í þágu almennings og samfélags Valdimar Breiðfjörð Birgisson skrifar Skoðun Samvinna er leiðin til hagsældar Lilja Alfreðsdóttir skrifar Skoðun Skrópað á Alþingi Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Um sáttameðferð sýslumanns Elísabet Lorange,Jenný Kristín Valberg skrifar Skoðun Það er komið að þér Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Langþreyttir kjósendur hafa tækifæri til breytinga Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Í dag kýs ég Sjálfstæðisflokkinn Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Við þurfum Grím á þing Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Heimssýn úr músarholu – Gengur það? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Ísland sé frjálst meðan sól gyllir haf Guðbjörg Elísa Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Að refsa eða treysta VG? Finnur Ricart Andrason skrifar Skoðun Innflytjendur eru blórabögglar Achola Otieno skrifar Skoðun Bað- og búningsklefar okkar kvenna Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Stórkostleg tímaskekkja Sigrún Perla Gísladóttir skrifar Skoðun Vinstri græn - þrátt fyrir þverpólitíska ríkisstjórn Aðalbjörg Ísafold Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Félag áhugamanna um löggæslu Agnes Ósk Marzellíusardóttir skrifar Skoðun Kosningalimran 2024 Arnar Ingi Ingason,Freyr Snorrason skrifar Skoðun Viðreisn ætlar að forgangsraða – nýta skattfé miklu betur Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Sigrar vinnast – spár bregðast Þorvaldur Örn Árnason skrifar Skoðun Af hverju Viðreisn? Eva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Pólitískar ofsóknir í aðdraganda Alþingiskosninga Eldur S. Kristinsson skrifar Skoðun Talk about timing – degi fyrir kjördag Yngvi Sighvatsson skrifar Skoðun Hjarta og sál Heiðdís Geirsdóttir skrifar Skoðun ESB andstæðingar blekkja Íslendinga Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkurinn: Fyrir budduna þína og framtíðina Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson skrifar Skoðun Að mynda ríkisstjórn - skipulagt val til vinstri Hlynur Már Ragnheiðarson skrifar Sjá meira
Undanfarin ár hefur umræða um læsi verið átakamiðuð og enn eimir af harðri umfjöllun um lestrarkennslu í kjölfar þjóðarátaks um læsi haustið 2015 sem var hrint af stað með söng á vör. Stefin eru að ýmsu leyti sambærileg en hluti þátttakenda í þeirri umræðu hefur safnað liði, komið sér saman um tiltekna hugmyndafræði, þróað lestrarkennslu út frá henni og hrint af stað þróunarverkefni til tíu ára. Í kynningu á verkefninu segir að það byggi á „fremstu vísindum“ og oft er vísað til „færustu sérfræðinga heims“. Kynningin á verkefninu er ekki alltaf sérlega lýsandi en oft mjög boðandi. Sem áhugamaður um læsismenntun hef ég reynt að skoða hvaða kraftar eru að verki í þessari lestrarkennslufræði en aðallega gripið í tómt — aðeins eina yfirlýsta aðferð sem á að snúa læsi til betri vegar. Hún snýst um hljóðun bókstafa (phonics) og útfærslu sem nefnd er bókstafa-hljóðaaðferð. Þess má geta að í flestum ef ekki öllum lestrarkennsluaðferðum hérlendis er lögð rík áhersla á hljóðun bókstafa þrátt fyrir að forsvarsmaður nýju kennslufræðinnar hafi fullyrt að í a.m.k. 80 skólum á Íslandi sé það ekki gert. Til eru margar útfærslur á hljóðaaðferð og við höfum hreinlega ekki skýra mynd af hverjar þeirra eru helst notaðar hérlendis. Líkast til er oftast stuðst við samtengjandi hljóðaaðferð (synthetic phonics) sem er víða notuð og er þekkt rannsóknarviðfangsefni. Það er dæmigerð eindar- og atferlisnálgun, hljóð eru tengd við bókstafi, bókstafirnir hljóðaðir eða hljóðin stafsett í samstæður, orð og setningar. Þetta er gert með beinni kennslu þar til ákveðinni sjálfvirkni hefur verið náð og þau sem fara fyrir bókstafa-hljóðaaðferðinni tala um að börn „brjóti lestrarkóðann“ og verði svo „læs“ um leið og þau hafa náð tiltekinni umskráningarfærni. Þetta er afar þröng sýn á læsi — sem tæknilega lestrariðju. Hún fellur ekki að ríkjandi hugmyndum um læsi í víðum skilningi, hvorki hérlendis (svo vísað sé til aðalnámskrár) né erlendis (svo vísað sé til UNESCO og OECD (PISA)). Læsi er hugrænt ekki síður en tæknilegt ferli og lestur hefur að meginmarkmiði að taka lesefnið hugartökum og gera sér mat úr því. Tæknilega ferlið er því ekki markmið í sjálfu sér heldur leið að settu marki en tæknilega ferlið er þó vissulega mikilvæg færni. Þessi sýn á læsi hefur mjög tæknilega ásýnd. Áherslu á hugsmíðahyggju virðist jafnvel kennt um slakan árangur íslenskra ungmenna í PISA og taugavísindin (fremstu vísindin) eiga að koma okkur til bjargar. Það er eitt inntak pistils á Vísi.is um bættan árangur og líðan í skólastarfi – sem lítur í fljótu bragði út fyrir að vera áhugaverð umfjöllun þar til meinhornið er rekið í hugsmíðahyggjuna, háskólana sem mennta kennara, menntayfirvöld og KÍ. Umræðan um PISA er einmitt oft rót umræðna um læsi hérlendis. Í greiningu MMS á niðurstöðum PISA 2015 segir að slakur orðaforði og lesskilningur skýri dvínandi árangur íslenskra ungmenna og að leggja verði áherslu á leiðir til að efla orðaforða og lesskilnig nemenda. Íslenskar og erlendar rannsóknir sýna svo ekki verði um villst að áhrif orðaforða á lesskilning og nám eru mikil. Umræðan um læsi hefur þó gjarnan verið tengd tæknilegum þáttum lestrar á mörkum leik- og grunnskóla. Tæknilegt gangverk með hjálp örvaðra taugaboða kann vel með tíma og þjálfun að verða sjálfvirkt en hugræn úrvinnsla sem stuðlar að skilningi og merkingarsköpun verður aldrei í sama skilningi sjálfgefið eða sjálfvirkt ferli. Nemendur þurfa að nýta sér vald á tungumáli/um, ályktunarfærni, forþekkingu og margs konar tengingar og yfirfærslu til að gera sér mat úr lesefni sínu og hagnýta það á skapandi og greinandi hátt. Það er hugsmíði. Ég hef ekki enn séð stafkrók um kennslufræði sem stuðlar að slíkri merkingarsköpun í nýju kennslufræðinni — aðeins áherslu á hið tæknilega ferli. Ef ekki á að efla markvisst og kerfisbundið orðaforða og lesskilning nemenda á mið- og unglingastigi er kennslufræðin ekki aðeins á gulu heldur á rauðu ljósi svo ákveðin orðræða sé notuð. Ef það á eftir að þróa kennslufræðina í þá átt er verkefnið, sem læsisverkefni, á byrjunarreit og skynsamlegt að bíða frekari framþróunar þess áður en það verður breitt frekar út, með góðu eða illu. Í kynningu og umfjöllun um nýju kennslufræðina er vísað í þekkta sálfræðinga sem teljast að jafnaði ekki til læsis- eða lestrarfræðinga og ekki fæst séð að þeir reki sérlega beitt horn í síðu hugsmíðahyggjunnar. Kenningar þeirra eru tiltölulega almennar námskenningar og hægt að styðjast við þær hvort sem kennslufræðin heitir Kveikjum neistann, Byrjendalæsi, Vörður og vegvísar, Knattspyrna 101 eða eitthvað allt annað. Þegar kenningar þessara sálfræðinga eru eitt helsta leiðarljós nýju kennslufræðinnar – auk áherslu á annað sem ekki tengist beint lestri, t.d. hreyfingu og valgreinum) — gefur það til kynna að hugmyndafræðin á bak við hana tengist lestrarfræði aðeins að takmörkuðu leyti. Einfaldur veruleiki vélrænnar tækni, smættun á læsishugtakinu og áhersla á þjálfun stakra færniþátta í stað þess að samþætta þá skilar sér mögulega í árangri í þeim þáttum sem um ræðir en tryggir varla skapandi og greinandi útsjónarsemi við úrlausn PISA verkefna — mikilvæga hæfni handan við tæknilega ferlið. Í umfjöllun um árangur hérlendis í PISA hafa forsvarsmenn Kveikjum neistans sagt að ef við ætlum að snúa þróuninni við þurfum við að taka mið af fremstu vísindum og fullyrt að það geri Finnar. Rétt er að benda á að frá árinu 2000 til 2018 hefur árangur Finna í PISA dalað með samsvarandi hætti og hérlendis, um að meðaltali 26 stig fyrir greinarnar þrjár (textalæsi, náttúrulæsi og stærðfræðilæsi) meðan árangurinn hérlendis hefur dvínað um 23 stig að meðaltali. Það geta varla talist meðmæli með þeim fremstu vísindunum sem mælt er með! Fræðafólk í háskólum hérlendis á sviði lestrar hefur séð sig knúið til þess að leiðrétta ýmsar rangfærslur í umræðu um lestur. Því hefur verið mætt með því að segja fræðafólkið stunda blekkingar, kallað eftir að háskólarnir bregðist við, fræðafólkið snúi af villu síns vegar, rétti af kúrsinn og hleypi þeim að til að innleiða nýju kennslufræðina í kennaranám. Sókn í átök með ýmsum skrifum þar sem hnýtt er í hugmyndir og aðferðir sem þóknast ekki, veist er að fræðafólki, háskólunum, menntayfirvöldum, faglegu sjálfstæði skóla og jafnvel forystu KÍ er óskiljanleg og getur aðeins endað á einn veg. Áhugasamt og skynsamt fólk verður eðlilega fráhverft málafylgju sem slíkri, missir áhugann og skiptir um stöð. Hér er vissulega fast að orði kveðið en ekki að ástæðulausu. Ég ætla eftir sem áður að fylgjast vel með þróunarverkefninu. Það vekur áhuga minn á ýmsan hátt og snýst um margt annað en læsi sem ég staldra einkum við í þessum skrifum. Þeir sem annast starfið á vettvangi virðast gera það af lífi og sál og ástríðan fyrir starfinu og velferð barna fer ekki fram hjá neinum. Það fólk stendur ekki í átökum við aðra. Höfundur er kennari og áhugamaður um eflingu orðaforða og læsis á mið- og unglingastigi grunnskóla og í framhaldsskóla.
Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann Skoðun
Skoðun Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Kjósum breytingar og jákvæðni í þágu almennings og samfélags Valdimar Breiðfjörð Birgisson skrifar
Skoðun Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson skrifar
Erum við að byggja orlofsbúðir fyrir útsendara skipulagðra glæpasamtaka hér á landi? Davíð Bergmann Skoðun