Far Cry 6: Byltingar er þörf

Yara er beisiklí Kúba, þó Kúba sé einnig til í leiknum.

Vondi harðstjórinn er Antón Castillo, sem er leikinn af hinum frábæra Giancarlo Esposito. Þrátt fyrir það er Castillo voða beisik vondur karl. „Af því bara“ vondur karl og hann er notaður skringilega lítið.

Söguhetja leiksins Dani Rojas ætlar að flýja til Míammí (eins og þau segja það) í Bandaríkjunum. Eeeen, eins og gerist svo oft í upphafi tölvuleikja, gengur það ekki alveg eftir. Fullt af fólki deyr og Dani endar með uppreisnarhópnum Libertad.

Í gegnum spilun leiksins þarf að frelsa mismunandi svæði Yara undan ofstæki Castillo og byggja upp uppreisnina. Beisk Far Cry stöff og það er stærsti galli FC6.

Klassískur Ubisoft leikur

Far Cry 6 kemur manni lítið á óvart ef maður hefur spilað síðustu leiki seríunnar. Það er eins og starfsmenn Ubisoft hafi tekið góða síðustu þriggja FC-leikja og barið þá saman.

Leikurinn lítur mjög vel út, gengur vel og virkar heilt yfir vel fínpússaður. 

Það er gífurlega mikið af gera í þessum leik og grænda. Það má ekki gleyma því. þetta er leikur frá Ubisoft og það þýðir að maður þarf að verja helling af tíma í að hlaupa um og safna shitti, til að geta byggt eitthvað drasl, svo maður geti farið að safna meira shitti fyrir annað drasl.

Þetta er orðið algengt í Ubisoft leikjum. Sagan er hætt að skipta máli og maður er í raun að gera lítið en að ferðast milli punkta á korti og gera það sem manni er sagt að gera. Fyrir vikið er flæði sögunnar og leiksins sjálfs mjög stopult og asnalegt.

Yara nýtur sín

Það sem bjargar Far Cry 6, og rúmlega það, er hvað Yara er skemmtilegt sögusvið og hvað það er gaman að valda usla þar og myrða hermenn og dýr í massavís. Sú er reyndar raunin með alla Far Cry leikina að mínu mati. Hvort sem þeir gerast í Yara, Bandaríkjunum, Afrikí, á Mars, í Kyrat eða á steinöld.

Serían þarf samt nauðsynlega á einhverskonar byltingu að halda. Tíhí. Þetta er sama gamla formúlan. Bara stærri og með meira af dóti. Ég er ekki búinn með leikinn en hann er mjög stór og það á eftir að taka mig heila eilífð að drepa alla sem það þarf að drepa.

Málglöð hetja

Persónur Far Cry leikjanna eru oftar en ekki mállausir og óáhugaverðir drullusokkar, þó þar séu auðvitað undantekningar á. (Lesist: Sergeant Rex „Power“ Colt) Dani Rojas er samt undantekning þar á, hvort sem þú velur kvenkyns eða karlkyns Dani.

Dani hefur persónuleika, sem er ekki sjálfgefið í leikjum dagsins, og það er áhugavert að fylgjast með því hvernig afstaða Dani og viðhorf breytist í gegnum spilun leiksins. Ég fæ af og til smá Arthur Morgan-fíling, bara á miklu minna stigi. Ég snöggreiddist aðeins út í sjálfan mig við að bera Far Cry 6 saman við RDR2 en það verður að hafa það.

Lítið um breytingar

Eins og glöggir lesendur hafa ef til vill tekið eftir er Far Cry 6 nýjasti leikurinn í langlífri leikjaseríu. Þessi sería hefur ekki tekið neinum brjáluðum stakkaskiptum í gegnum árin, eða allavega frá því Far Cry 3 kom út.

Í FC6 er fjölmargt sem tekið er úr þeim gömlu leikjum. Maður er hættur að þurfa að klifra upp háa turna til að opna mismunandi svæði leiksins en maður læðist enn um bækistöðvar óvinanna, aftengir viðvörunarbjöllur og myrðir hermenn úr laumi. Eða hleypur inn skjótandi út í loftið með taminn krókódíl, tvífættan hvolp eða hana sér við hlið.

Maður þarf líka að ferðast um Yara til að finna ný vopn eða byggja upp bækistöðvar og kaupa þau af öðrum uppreisnarmönnum. Svo er hægt að nota drasl sem maður finnur út á götu til að breyta og bæta vopn.

Vopn FC6 eru fjölbreytt og skemmtileg. Mörg eru heimasmíðuð og þar af held ég að besta vopnið sé vopn sem skýtur geisladiskum og spilar Macarena. Það vopn er samt bókstaflega sama vopn og annað heimagert vopn úr síðasta FC-leik, Far Cry New Dawn sem á að gerast í framtíðinni. Maður skaut sagarblöðum úr því vopni.

Vopnum leiksins er áfram skipt niður í flokka, eins og í New Dawn, sem mér finnst persónulega óþolandi.

Flipp daðrar við fíflaskap

Far Cry leikirnir hafa aldrei tekið sig alvara en það viðhorf hefur náð nýjum hæðum og þá sérstaklega með tilliti til vopna FC6. Ég hef skrifað um Macarena-byssuna en þarna eru einnig byssur sem skjóta sprengikúlum, eldkúlum og margar annarskonar byssur.

Dani fær einnig bakpoka í leiknum, sem hljómar svo sem ekkert merkilega, en í þessum bakpokum eru vopna sem eru svo gott sem gereyðingarvopn. Með fyrsta bakpokanum sem maður fær getur maður til að mynda skotið fjölda eldflauga á loft sem miða sjálf á hermenn, skriðdreka og jafnvel þyrlur.

Aðrir bakpokar gefa frá sér emp-bylgjum, eld og ýmislegt annað.

Þá er hægt að útbúa bakpokana, sem kallast Supremo, með ákveðnum hæfileikum og vopnum. Þannig er hægt að stilla þá sérstaklega miðað við hvernig maður spilar og stilla mismunandi bakpoka fyrir mismunandi verkefni.

Þetta eru skemmtileg vopn en þau eru allt of kraftmikil.

Samantekt-ish

Það er fátt um nýja drætti í Far Cry 6. Þetta er ekki leikur sem ætti að koma nokkrum á óvart og þá sérstaklega ef maður hefur spilað einhvern af síðustu leikjum seríunnar. Að mínu viti væri gott að fá byltingu í Far Cry. Samt ekki, því einhverra hluta vegna virðist ég ekki hætta að hafa gaman af þessu.

Ætli það sé ekki vegna þess að grunnur Far Cry er góður. Það er gaman að ferðast um í leiknum og skjóta mann og annan, því sá hluti leikjanna er alltaf vel gerður. Grunnur Far Cry leikjanna er góður og það útskýrir vinsældir þeirra að miklu leyti. Þetta er samt orðið gott held ég.