Smágerður ævintýraheimur

Myndlist.

Tilbúningur.

Harpa Dögg Kjartansdóttir og Ragnhildur Jóhannsdóttir.

Gallerí Ágúst.

Samsettar myndir, fundnar myndir, gamlar bækur, notaðar málningardósir. Gripir með fortíð birtast í umbreyttri mynd á sýningu þeirra Hörpu Daggar Kjartansdóttur og Ragnhildar Jóhannsdóttur sem nú stendur yfir í Gallerí Ágúst.

Harpa Dögg hefur um nokkurt skeið unnið fíngerðar klippimyndir, hér setur hún þær meðal annars fram á bakgrunni úr útflöttum málningardósum þar sem leifar málningar lifa enn. Á myndunum má sjá gróður og fólk, fíngerð form, skapa dálítið óræðan ævintýraheim. Myndirnar laða áhorfandann til sín.

Vinnuaðferðin er bæði gömul og ný, klippimyndir í sjálfu sér eiga sér langa sögu og áttu sér ákveðinn hápunkt hjá súrrealistum í Frakklandi í kringum 1920, ekki síst hjá Max Ernst. Samspil ólíkra og órökréttra þátta á myndfleti minnir einnig á vinnuaðferðir súrrealista, en útgangspunktur samtímalistamanns hlýtur þó að vera annar. Margir kannast við klippimynd og pennateikningu Muggs frá 1920, Sjöundi dagur í Paradís. Myndir Hörpu Daggar minna á málverk en eru þó hreinar klippimyndir.

Ragnhildur Jóhannsdóttir notar einnig vinnuaðferð sem súrrealistar og Dadaistar lögðu stund á, klippir út texta og setur saman á ný þannig að nýr texti verður til. Þetta er afar þekkt vinnuaðferð og hefur birst á margvíslegan máta í listum á síðustu öld. Ragnhildi tekst ágætlega upp, hún nær að skapa listhlut, objekt, úr klippiverkum sínum. Stórt veggverk er bæði heillandi og fráhrindandi í senn þar sem magn útklipptra setninga verður yfirþyrmandi, offlæði textans óþægilegt, aðfarir listamannsins sem minna á óhugnanlega krufningu verða þráhyggjukenndar. Verkin sem Ragnhildur sýnir hér eru öll unnin með sömu aðferð.

Á sínum tíma voru vinnuaðferðir súrrealistanna nýjar af nálinni og hugmyndafræði þeirra nýstárleg. Klippimynd Muggs var tiltölulega einstök, á mörkum myndskreytinga og frjálsrar myndlistar, eins og mikið af hans list. Krafan um frumleika tilheyrir liðinni tíð, það er óþarfi að vera alltaf að finna upp hjólið og listamönnum að sjálfsögðu frjálst að sækja í smiðju liðins tíma og prjóna í kringum það sem fyrir er. Hér er útkoman áhugaverð, það er forvitnilegt að skoða skrúð fíngerðra klippimynda og lesa texta Ragnhildar. Mikið lengra ná verkin þó ekki.

Sýningin í Gallerí Ágúst er falleg, vandlega unnin, vel hugsuð. Niðurstaðan mætti þó vera áleitnari, skilja meira eftir sig. Það fer þó ekki milli mála að hér eru hæfileikaríkar listakonur á ferð sem eiga mikið inni og forvitnilegt verður að fylgjast með þróun verka þeirra á næstunni.

Ragna Sigurðardóttir.

Niðurstaða: Heildin er helst til áferðarfalleg og gæti verið áleitnari. Engu að síður vönduð og vel unnin sýning, áhorfandinn nýtur þess að rýna í smágerðar myndir og lesa ljóð.